18 LUTY

W poprzednim felietonie doszukiwał się jeden z moich stałych czytelników głębszego dna. Przekonałem się o tym wtedy gdy spostrzegłem w czasie jednego z moich wyjazdów chodzących  za moją skromną osobą osobników. Podlaskie ma to do siebie, iż żyje się nam spokojnie. Spokojnie i błogo. Stan ten jest mi i moim współziomkom idylliczny. Celowo omijam przyjezdnych ponieważ po nich można się spodziewać najgorszego. Dajmy na to taką minister Barbarę Kudrycką. Słyszałem o niej, iż jest z Augustowa. Ale kto ją tam wie. Jedna z byłych ministr wróciła z Indii. I co się okazało. Otóż nic. Nic się nie okazało. Oprócz tego, iż i tam poznano się na zdolnościach polskiej, pardon, podlaskiej kobiety. Ktoś mi zarzuci, iż promuję mój region. A ja się pytam, czyj mam promować,  wenezuelski, czy nie daj Panie Boże, izraelski?

Wystarczy iż wypromowałem Puszczę Knyszyńską. Do dziś jeden kolejarz z dworca w Białymstoku chce się ze mną spotykać by o niej stale deliberować.

Trudne słowo? Polecam wszystkim, którzy mnie czytają, by czynili to w dobrej wierze. Jeszcze nikomu nie zaszkodziło trochę dobrej wiary przy lekturze swego chłopa.

18-II-2013 r. ©by Piotr Jasiński